Verslag 35e Bambi rit

 

Pinksterzondag zijn wij te gast geweest op het 35e Bambi treffen van motorclub Mike The Bike te Weert.

Voor de organiserende club was dit een jubileun, en ieder deelnemer kreeg een fleurige batch.
Ik denk dat deze happening in Weert een van de grootste is in Nederland, buiten natuurlijk de elf steden tocht, maar het is beslist een begrip in de motor wereld.
Op dit treffen worden bewoners van de stichting Pepijn en Paulus uit Echt door de zijspanrijders rondgereden.
Voor dit treffen moet je snel een toegangsbewijs zien te krijgen, wat ik gehoord heb sluiten ze de vooraanmelding bij 600 voertuigen, dus in april al de toegangsbewijzen besteld.
Dus s'morgens vroeg de trike met zijn voorwiel in de richting van het noorden gezet, de zon begon al stevig te schijnen dus de helmen konden in de koffer blijven.

Op de autoweg was het niet erg druk en zo gingen we met veel zin, de zon aan een strak blauwe lucht en de cd speler vol open,  in een gemoedelijk gangetje naar Weert.

Vlak voor het treffen terrein werden wij verrast door een watersproeier van een boer die zijn land aan het beregen was, en net toen wij er langs reden kregen wij de volle laag.
Bij het treffen terrein aangekomen waren de erste reacties ; regen gehad????

Wij waren zeker niet alleen, bij de entree kregen we allemaal een armband met nummer en de trike kreeg ook een bandje met hetzelfde nummer als de berijder.
Nu konden we doorrijden en de trike parkeren. De zijspannen die de bewoners van de stichting Pepijn en Paulus zouden vervoeren stonden helemaal aan het begin van de stoet opgesteld.
Na eerst de koffie gekeurd te hebben gingen we eens over het terrein wandelen om alles te bezichtigen, hier en daar stonden tussen de motoren diverse trikes opgesteld naar schatting een stuk of 50, ik kan natuurlijk hier of daar een verdwaalde trike over het hoofd gezien hebben tussen al die motoren, heel veel motoren, in alle mogelijke uitvoeringen, van antiek tot high tech.
Het werd steeds warmer en warmer, dus iedereen was in een goede stemming.
Na verloop van tijd kwamen luid toeterend de touringcars aan met hier in de bewoners en helpers van de stichting Pepijn en Paulus, en zo te zien hadden ze er wel zin in, tijdens het binnenrijden van de toering cars stond een zatte hermonie (zo noemen wij dat in Limburg) de bussen op te wachten, zat waren ze allerminst maar alle gaat wat losser dan bij een echte harmonie.
Voor velen was het een hartelijk weerzien omdat er rijders zijn die al jaren dezelfde meerijders hebbenen velen konden niet wachten om al in de bak te gaan zitten.
Om 10.30 uur ging eindelijk de hele stoet op pad, dit jaar waren er ongeveer 100 zijspannen, 450 motoren en een 50 tal trikes. De hele stoet werd vooraf gegaan door de politie en begeleid door een grote groep motorrijders in oranje vestjes, tevens was er ook een EHBO motor aanwezig dus er was overal aan gedacht.
We waren amper de weg op gedraaid en daar stond al het nodige publiek.
Dit ging zo de hele weg door en in sommige plaatsen stonden of zaten ze op meegebrachte tuin stoelen rijen dik, je zag ook dat het publiek genoot van dit spektakel, wat wil je met zo'n lange stoet van ongeveer 600 voertuigen. 
Het weer was voortreffelijk dus de stemming bij het publiek zat er in en er werd driftig gezwaaid en getoeterd en vele duimen gingen omhoog.
Na ongeveer 65 km en 2 uur verder kwamen we weer terug op het terrein, hier kon iedereen wat gaan eten en drinken.

Tijdens de eerste rit werd door de toering cars een tweede groep bewoners van de stichting in Echt opgehaald, deze stonden bij terugkomst aan de kant al volop te juichen. 
Wat een feest om deze bewoners van de stichting Pepijn en Paulus te zien genieten van alle aandacht.
De zijspanbestuurders en hun gasten werden getrakteerd op een lunch, wij gingen bij de catering in de rij staan om een vette hap te scoren.

Om een uur of twee werd de tweede groep in de zijspannen geplaatst en om half drie gingen we voor de tweede keer op weg, de eerste groep reed nu in de touring cars mee terug naar Echt en nu gingen wij via allerlei kleine dorpjes richting Echt, onderweg weer dezelfde beelden als de eerste rit en tegen kwart over vier en weer ongeveer 60 km verder, kwamen we aan in Echt op het terrein van de stichting Pepijn en Paulus.

Daar aangekomen was er volop[ muziek en de bewoners die thuis waren gebleven stonden met begijders iedereen te verwelkomen, in de cantine was er voor iedereen een gevulde koek een een blikje drinken, ook de koffie was warm.

Buiten lagen velen op het gazon in het zonnetje wat bij te bruinen 
Al met al een prachtige dag waar wij met genoegen aan terug zullen en wij kijken natuurlijk weer uit naar de volgende 36e Bambi rit.

 
Groetjes LIMBOTRIKER's
Cor en Henny