Hallo medetrikers.

 

Al maanden geleden kwam Maria aan met het idee om de tuin van Bob & Marian te metamorfoseren. Vorig jaar vakantie had Marian al eens laten vallen dat ze iets anders wilde met hun tuin. Door alle omstandigheden i.v.m. de gezondheids problemen van onze Bob is daar nooit iets van gekomen. Een ding had hij wel, in ieder geval de ruimte en de grote van een behoorlijk stuk grond achter zijn woning. Zijn 2 zonen en de hele T.F.C. familie (incl. broer). Na maandenlang zitten broeden is er uiteindelijk een plan bedacht. Via de zonen ongeveer gepolst wat Bob & Marian graag terug wilden zien in hun tuin. Alle hulptroepen ingeschakeld. Van alles werd uit schuurtjes getrokken. Vijverfolie, vijverpompen, tegels, zand, regenton en zelf bomen die de dag ervoor uit een tuin zijn gehaald. Ook van marktplaats hebben wij zes kuub grind gekocht en dat werd zelfs gratis gebracht. Zelfs voor de catering is perfect gezorgd.

Op zaterdag 12 april om 9 uur kwam de hele optocht bij Bob en Marian gewapend met scheppen, snoeischaren en ander materialen binnen vallen.

Het was een emotioneel weerzien in de huiskamer van de van Duistjes. Ze wisten niet wat hen overkwam maar nadat Maria had uitgelegd dat Bob altijd en overal voor iedereen klaarstaat in weer en wind en dat hij dit altijd geheel belangeloos doet, wilde wij met zijn allen iets voor hen terug doen.

Omdat het niet voor iedereen mogelijk was om te komen helpen zijn er ook diversen donaties gedaan om het de wens van Marian en Bob te kunnen laten uitkomen.  Omdat Bob nog een afspraak had staan in zijn toko en niet echt goed wist wat hij met al dat volk aan moest is hij toch maar even naar zijn eigen oude vertrouwde stekkie gegaan om alles nog maar even te verwerken.

Ondertussen was het kraantje ook gearriveerd en kon alles beginnen. Bedankt Simon en Willem voor het leveren van een kraantje en een machinist anders waren wij nu nog bezig met grint scheppen. De mannen waren druk bezig met het zware werk en de dames waren bezig met het verwijderen van de klimplanten die ondertussen bezit hadden genomen van de muren, de waterborden en de schuttingen van het huis.

Enkele dames keken toe en hadden de grootste moeite om de boel "droog"te houden. Tegen de middag zijn wij naar de plaatselijk tuincentrum gegaan om wat planten, struiken, boompjes end. uit te zoeken. Ook werden er viooltjes gekocht voor in de losse bakken, violen zonder stokjes anders beginnen ze nog muziek te maken. Div. keren gevraagd wat wil je graag in je tuin zien. Maar Marian vind alles goed als het maar niet geel is.  Ja Marian geel hoeft ook niet meer want Pasen is geweest en kuikentjes lopen toch maar uit je tuin. (het is geel en je kunt erop staan). Ook was er aan vissen gedacht. Kleine vissen maar die worden vanzelf groot in zo'n vijver. Bij thuiskomst roken wij al de soep dat was prima geregeld want van hard werken krijg je honger. De mannen waren al klaar met tegelen en de grote bloembakken waren ook al klaar en ze waren bezig met het uitgraven van de vijver. Ook werd nu contact gezocht met Bob. Die was nu wel nieuwsgierig geworden met wat er thuis allemaal gaande was. Ik denk dat diverse mensen wel willen weten wat er in zijn hoofd omging die dag. Sprakeloos stond hij te kijken naar buiten, een plek waar hij de laatste 6 jaar bijna niet meer is geweest. De vijver begon ook zijn vorm te krijgen en de folie werd erin gelegd de pomp erin en de eerste liters water stroomde in de vijver. Ondertussen ging het werk verder de boeidelen van de woning werden geverfd, het terras onkruidvrij gemaakt en het grint werd op het grondzeil gestort d.m.v. sterke mannen met kruiwagens. De meegebrachte bomen werden ook nog geplant en stonden prachtig in deze tuin. Beter dan in het tuintje waar ze vrijdag uit kwamen nu maar hopen dat ze het ook nog goed blijven doen. Ook werd het in de voortuin een beetje opgeknapt de bakken een beetje bijgevuld en de enorme Pampusgras werd hevig terug gesnoeid. Al snel werd bekend dat wij grint te kort hadden. Op dat moment kwamen 3 personen tot het zelfde idee we leggen er tegels tussen dat scheelt grint. Maar dat viel tegen dus wij moeten nog even op zoek naar grint maar dat gaat wel lukken. En met nog wat keien rond de vijver is het echt prachtig. Ondanks dat wij met zo'n grote groep bezig waren liep toch niemand echt in de weg. Het was best wel goed geregeld. Langzaam maar zeker ging ieder weer zijn eigen weg naar huis. Het kraantje werd weer opgehaald het tuinafval werd meegenomen en de troep werd opgeruimd.

 

Moe maar voldaan gingen wij weer naar huis. Avonds om half 10 vielen onze ogen al bijna dicht. Toen ging de telefoon Bob aan de lijn om iedereen nog persoonlijk te bedanken. Hij had zijn vissen al eten gegeven en zijn eerste biertje na 6 jaar weer in zijn tuin gedronken.

Ook kreeg hij nu weer zin om zelf wat in de tuin te doen. Maar ik denk dat er nog wel personen zijn die nog een keertje terug komen om je te helpen

of om het geheel nog weer mooier te maken. Dus Bob en Marian "moraal van het verhaal" je oogst wat je zaait en ieder krijgt wat hen toekomt.

 

Bij deze willen wij iedereen die zich direct of indirect heeft ingezet bedanken voor deze prachtige dag. Buiten het feit dat er erg veel werk is verzet hebben wij het ook nog een hele leuke en gezellige zaterdag gevonden. Ook voor Alexander en Sebastiaan die zolang hun mond niet mochten voorbijpraten wat net als voor de meeste van ons heel moeilijk was. Tot slot hopen  wij dat Bob,Marian en de kids heel veel plezier en geluk mogen hebben met hun mooie tuin.

 

Groetjes van Ter en Ina Postma.