De elektronische haan piepte

De elektronische haan piepte (die moderne hanen kraaien niet meer) zo tegen acht uur.

Opstaan en meteen naar buiten kijken, het was droog dus vol goede moet wassen aankleden en even naar buiten naar de thermometer kijken, ja dat zag er niet bepaald florissant uit 7 graden, maar ja tegen kou kun je je kleden

Dus maar een paar extra truien, een paar wollen sokken en een gewatteerde broek uit ons motorverleden uit de kast gehaald.

Om 9.30 uur vertrokken wij want wij hadden afgesproken bij een tankstation vlak bij de Duitse grens. Jawohl wij gingen voor een rit naar Duitsland.

Wij hadden daar afgesproken met een andere triker (Wim) uit de buurt

Wij waren dus op weg naar de MOGO, een jaarlijkse herdenkingrit voor alle dodelijk verongelukte motor en trike rijders van het afgelopen jaar.

MOGO betekend : Motorradgottesdienst dus vrij vertaald een mis voor motorrijders

Op de afgesproken plaats stond nog niemand maar zoals altijd waren wij weer te vroeg.

Na een minuut of 10 kwam Wim ook aanrijden.

Na nog wat geklets te hebben gingen wij op pad

In Keulen was het nog niet zo druk.

Er is niet echt iets georganiseerd en de verzamel plaatst is niets minder dan een heel groot verkeersplein met diverse tankstations en een Burger King.

Dus motoren en trikes werden her en der geparkeerd, in bermen op parkeerstroken, op de parkeerplaats van de King, voor de tankstations etc. een fraai gezicht. De meeste trikers verzamelden zich zoals voorgaande jaren, achter de Burger King en hier was dan het wachten op het vertrek.

Wij kwamen vele "oude" vrienden tegen begroeten en bij praten.

Zoals wij al verwachten waren wij; Wim, Henny en ikzelf de enigste Nederlandse trikers, jammer want dit is en prachtig evenement.

Het vertrek was om precies 12 uur en werd begeleid door motoren van de Politie , de ADAC (tegenhanger van de Wegenwacht) en nog een hele hoop andere helpers.

De tocht ging dwars door Keulen richting het Bergische Land, en je kunt je wel voorstellen wat voor verkeers opstoppingen dat gaf op een zaterdag middag in zo’n drukke stad, kilometers file waar je ook keek, wij reden met de meeste trikes lekker achter aan.

De rit werd door de begeleiders prima geregeld, je zag op sommige gezichten van de wachtende autorijders de ergernis en soms probeerde er toch een tussen alles door te rijden maar dat werd direct afgestraft door een begeleider die zijn motorfiets er pontificaal voor zette. Maar de meeste wachten zeer netjes.

Langs de wegen stonden vele mensen te kijken en te juichen.

De tocht ging naar de Altenberger Dom een kerk die in een prachtig natuurgebied staat. Hier werd de herdenking opgedragen met veel gezang en toespraken. De liedjes waren populaire deuntjes maar met een tekst die op de motorrijders waren toegeschreven. De kerk was eigenlijk te klein om iedereen te herbergen dus velen bleven niet continu in de kerk zodat anderen ook een stukje sfeer mee konden krijgen.

Op het parkeerterrein stonden alle motoren en trikes en die werden natuurlijk links en rechts bekeken en gefotografeerd, de schatingen waren uit diverse bronnen weer zeer divers van 2500 tot 5000 voertuigen, ik schat zo ongeveer 3000 motoren en een 50 tal trikes.

Na verloop van tijd liep het parkeerterrein langzaam weer leeg. Dus gingen wij ook huiswaarts mede omdat de weersvoorspellingen niet veel goeds in petto hadden, het zou zo rond 17.00 gaan regenen dus wij gingen zo tegen 14.30uur op weg. Nu zeggen ze van de Duitsers dat ze erg punttioneel zijn maar de Duitse weergoden beslist niet want wij waren nog geen 20 km op weg en het begon zacht te regen, net genoeg om flink nat te worden en tijdens de regen werd het extra koud, dus koud en nat gingen wij verder, na een km of 40 werd het langzaam weer droger en de rest van de tocht geen regen meer gehad maar de kou was tot in mijn tenen voelbaar.

Eerst waren wij nog van plan om onderweg te stoppen voor een bakkie maar met die regen zijn wij fijn door blijven rijden

Thuis aangekomen snel de trike naar binnen, een bakkie koffie en een lekkere warme douche om bij te komen.

Wij hebben al gezegd dat wij volgend jaar, als het weer het toelaat, wij weer naar deze herdenkings rit gaan, meestal de laatste echte rit van het jaar.